Święci Świerad i Benedykt – Strona 5

Spis treści

5. Pieśni ku czci śś. Świerada i Benedykta

Boże Wielki

Na odsłonięcie figury św. Świerada

Boże, wielki w Swej świętości,
coś Swe ludziom podobieństwo dał,
bądź uczczony w Świętych Społeczności
i w tym, który „Świerad” imię miał!

Święty Świeradzie, bądź pochwalony
za Twojej wiary apostolski trud,
za Twoje prace, potem zroszone
i za świętości cud.

Twoimi śladami pomóż nam kroczyć ,
bruzdą, którą wyorałeś sam;
Naucz nas wznosić swe oczy,
gdzie jest nasz Bóg, gdzie nasz Pan!

Na zasłonięcie figury św. Świerada

Boże, wielki w Swej świętości,
coś Swe ludziom podobieństwo dał,
bądź uczczony w Świętych Społeczności
i w tym, który „Świerad” imię miał.

Święty Świeradzie, z Tobą się żegnamy,
z Twym Uczniem świętym też żegnamy się.
U stóp Twych troski nasze składamy
i wdzięczne serca swe.

Jak ożywił kogoś Bóg w Twojej pustelni,
jak ocalił, gdy ktoś wzywał Cię,
Tak dziś prosimy, Ci wierni:
Módl się za nami! Ach, módl się!

Choć minęło

1. Choć minęło tyle wieków,
świat odmienił swe oblicze,
żyje sława o człowieku,
co rozpalał wiary znicze.

To święty Świerad z naszych ziem,
Apostoł, który gardził złem,
Chrystusa niósł w pogaństwa noc
i ukazywał Bożą moc.

2. Niechaj stanie dziś na czele
tych, co Bogu zaufali,
niech nam skrzydła da aniele
i truciznę zła oddali.
To święty Świerad…

CZTERDZIESTODNIOWY POST
(na Wielki Post)

Czterdziestodniowy post przeżywamy;
z Tobą, Świeradzie, ten bierzemy trud,
męki Chrystusa w sercu rozważamy,
by nawrócenia stał się w nas cud.
Bądź teraz z nami, wspieraj nas modłami,
prowadź po swoim śladzie.
Wzywa nas Chrystus, ten udręczony
przez prace, posty i przez krzyża znój,
A wzór Twój wiedzie, wierny nasz Patronie,
na walkę z grzechem, na święty bój.
Bądź teraz z nami…
W dzień Twym pokarmem prace i znoje,
a zaś modlitwą karmiłeś się w noc,
łańcuch mosiężny opiął biodra Twoje,
lecz stąd płynęła zwycięska moc.
Bądź teraz z nami…
Więc nasz Rodaku, Ciebie błagamy,
wyproś u Boga dla nas łaski te:
niechaj modlitwą pracę uświęcamy,
postem, jałmużną zmażemy grzech.
Bądź teraz z nami…

DO ŚWIERADA PIELGRZYMOWAĆ
(pieśń pielgrzymów)

„Do Świerada pielgrzymować
– Ojciec święty każe nam –
tu uklęknąć, adorować,
bo tu wielki w Świętych Pan!”
Z Benedyktem, uczniem jego,
nasze czoła chylmy wraz,
a Bóg wejrzy na każdego,
doda wiary, wzmocni nas.
„W tej świątyni nad Dunajcem,
co ma prawie tysiąc lat,
polskim dziejom cześć oddajcie
i Świętego czcijcie ślad!”
Z Benedyktem…

DO ŚWIERADA W TROPIU
(pieśń pielgrzymów)

Do Świerada w Tropiu, do jego pustelni
z bliska i z daleka przybywają wierni,
niosą mu swe bóle i swoje nadzieje,
bo na klęczkach przed nim i noc ciemna dnieje.
O, święty Świeradzie, w tej pustelni ciszy
niech Twe serce prośby nasze dziś usłyszy:
Wspomóż swą modlitwą biednych, opuszczonych,
wstawiaj się za nami u Bożego tronu!
Patrz, ile cierpienia na tej łez dolinie,
ile dusz w odmętach złego świata ginie!
Same w krąg rozterki, płacze i niedole…
Wspomóż nas, Ty, święty polski Apostole.
O, święty Świeradzie…

HYMN SZKOLNY I
(ku czci św. Benedykta)

Gdy przed nami długa droga
i niełatwy bywa czas,
gdy nas uczy Słowo Boga,
że moc zadań czeka nas,
Staje przy nas sługa Boży,
co się Benedyktem zwał,
co los w dobre ręce złożył,
bo w Świeradzie mistrza miał.
Jego nauk pilnie słuchał,
dobrym śladem kroczył wciąż
i w modlitwie krzepił ducha
tak jak Świerad, święty mąż.
Gdy więc zło się sprzymierzyło
i w złoczyńcach spadło nań,
stawił czoła jego siłom
i męczeństwa złożył dań.
Więc Go świętym teraz zwiemy
i patronem naszym wraz,
że nam druhem, to czujemy
i że nie opuści nas
Jak mu Pan Bóg orła wysłał,
żeby ciała jego strzegł,
tak nam tegoż Benedykta
daje w darze na nasz wiek.

HYMN SZKOLNY II
(ku czci św. Świerada)

Świat jest pełen dróg i ścieżek,
drogowskazów gęsty las,
ale siła nasza w wierze,
że ktoś wciąż prowadzi nas.
On przed Stwórcą skłaniał głowę,
On był człowiekowi rad,
umiał sobą pokierować
Święty nasz, Świerad.
Niech Benedykt o Nim powie,
co się uczniem Jego zwał:
ile prawdy w swojej mowie,
ile dobra w czynach miał!
Jak wyruszył w świat daleki,
gdy wzywano Go zza gór,
zostawiając nam przez wieki
służby braciom jasny wzór.
Dziś z Nim razem wyruszamy
w nowe dziejów tysiąc lat.
Dzięki Niemu ufność mamy:
ulepszymy nieco świat.
Wszak nas uczy sławić Boga
i że człowiek to nasz brat;
uczy sobą pokierować
Święty nasz, Świerad.

JUŻ TYLE WIEKÓW
(pieśń procesyjna)

Już tyle wieków na naszej ziemi
jak gwiazda błyszczy postać Świerada.
Świętości blaskiem w niebie się mieni
i nieustannie duszami włada!
Święty Świeradzie, Patronie Polski,
w dobre Twe ręce składamy troski.
O Mężu Boży, Mocarzu ducha,
przez Twą przyczynę Bóg nas wysłucha.
Gdy jeszcze puszcza rosła dokoła
w pogaństwie żyło praojców plemię,
posyła swego Bóg apostoła,
by ziarno Prawdy zasiał w tę ziemię.
Święty Świeradzie…
Pustelnię wznosi w mozolnym trudzie,
czas na modlitwę i posty dzieli
i błaga Stwórcę, by wszyscy ludzie
naukę Pana zrozumieć chcieli.
Święty Świeradzie…
Karczuje lasy sam, bez ustanku,
mieszkańcom głosi słowa Żywota
i czeka ufnie owego ranku,
gdy wzejdzie wiary jutrzenka złota.
Święty Świeradzie…
Mosiężny łańcuch ciało mu rani,
dla Pana znosi głód i cierpienie,
całego siebie składa Mu w dani,
aby przybliżyć wszystkim zbawienie.
Święty Świeradzie…
Szczęśliwe Tropie, bo już przez wieki
w świętym Świeradzie sławi Patrona,
Co dawno temu w pobliżu rzeki
świętego życia dzieła dokonał.
Święty Świeradzie…
Do Tropia rzesze spieszą z daleka,
by tu świętego czcić Pustelnika.
On w swojej grocie na wszystkich czeka,
gdzie Bóg swą łaską serca przenika.
Święty Świeradzie…
Wystarczy spojrzeć na jego postać,
odetchnąć ciszą leśnej pustelni,
by sercem pełnym radości wołać,
że zawsze Bogu będziemy wierni.
Święty Świeradzie…

OD WIELU JUŻ WIEKÓW
(ballada o św. Pustelniku)

Od wielu już wieków, od dziada pradziada
sławimy świętego Świerada.
Choć skromny Pustelnik nie szukał poklasku,
zachwyca swym życiem w cnót blasku.
O, święty Świeradzie,
Ty świeć nam przykładem,
do Boga nas prowadź Twym śladem.
Chrystusa pokochał ze wszystkich sił duszy
i poszedł Go głosić wśród głuszy.
Niósł Dobrą Nowinę do swoich rodaków,
a także do braci Słowaków.
O, święty Świeradzie…
Choć z trudu omdlewał, gdy lasy karczował,
dla bliźnich swych sił nie żałował.
Powracał na nowo do pracy z zapałem
i Bogu ją składał na chwałę.
O, święty Świeradzie…
Koroną z kamieni swe skronie otoczył,
chcąc modlić się we dnie i w nocy.
Przed Panem otwierał swe serce z ufnością,
przemawiał do Niego z miłością.
O, święty Świeradzie…
Umartwiał też ciało srogimi postami,
tak stawał do walki z grzechami.
By zmysłom nie dawać przewagi nad duchem,
mosiężnym się opiął łańcuchem.
O, święty Świeradzie…
Nagrodził więc niebem Pan sługę wiernego
i dziś się modlimy do niego:
Świeradzie, coś skłonił grzeszników do cnoty,
wzwyż piąć się nam dodaj ochoty!
O święty Świeradzie…

O ŚWIERADZIE, PUSTELNIKU

O Świeradzie, pustelniku,
Ty, Patronie święty nasz,
najgorliwszy pokutniku
w Tropiu sanktuarium masz.
Umartwiałeś, biczowałeś
dla pokuty ciało swe,
ciągle Boga przepraszałeś,
grzechem wszak brzydziłeś się.
Tu, w kościele nad Dunajcem,
gdzie wokoło woda, las,
Twoim świętym wstawiennictwem
i opieką otocz nas!
Tu Cię czcimy i prosimy:
Ty się za nas modlić chciej,
byśmy kiedyś w domu Ojca
w szczęściu wraz spotkali się.

POŚRÓD SKAŁ LEŚNYCH
(ballada o św. Świeradzie)

Pośród skał leśnych Tropia pięknego,
które Dunajec falą oblewa,
znajdziesz pustelnię męża Bożego,
a był nim Świerad – jak wieść opiewa.
W latach młodzieńczych rzuca ochotnie
dom swój rodzinny, strony ojczyste,
bo wie, że Bóg mu za to stokrotnie
zapłaci w niebie, w chwale wieczystej.
Idzie więc w puszczę, z dala od świata,
postem surowym zmysły krepuje,
czuwa nocami, modlitwę wplata,
ciało łańcuchem swe opasuje.
Tak postępując, był-że szczęśliwy?
może mu smutek zalewał serce?
Mylisz się, człeku, co bojaźliwy
ciału folgujesz, a duch w rozterce!
„Błogosławieni – tak rzekł Zbawiciel –
co pragną, łakną, cierpią bez winy,
nie mszczą, gdy skrzywdzi ich nieprzyjaciel;
już tutaj pokój dam za te czyny”.
Tych błogosławieństw doznał w swym życiu
Pustelnik, pełen pogody ducha,
którym go sycił Bóg w swym ukryciu.
Zazna ich każdy, kto Zbawcy słucha.
O duszo wierna, daj Jezusowi
życie i trudy, cierpienia znoje.
On ci nagrodzi, jak Świeradowi,
niebo wszak będzie na zawsze twoje.
Lękaj się grzechu, myśl nad wiecznością,
zmysły poskramiaj, módl się żarliwie,
czcij Matkę Bożą wielką miłością,
a żyć na wieki będziesz szczęśliwie.

RYCHŁO ZAGASŁY
(ku czci śś. Pustelników znad Dunajca)

Rychło zagasły znicze pogańskie,
gdy Świerad wskazał oblicze Pańskie
synom i córkom sądeckiej ziemi,
wędrując po niej stopy bosymi.
Święty Świeradzie, z Justem, Urbanem
naszą Ojczyznę wspomnij przed Panem!
Gdzie uroczyska były pogańskie,
stanęły wkrótce świątynie Pańskie,
by w nich Jezusa, Maryi chwała
po wszystkie wieki radośnie brzmiała.
Święty Świeradzie…

U OŁTARZA TWEGO, BOŻE
(pieśń mszalna w Tropiu)

NA WEJŚCIE
1. U ołtarza Twego, Boże,
być Kościołem spieszym wraz.
Tu nam Twój Syn zdrój otworzy,
stąd do świata pośle nas.
Ze Świeradem, Benedyktem,
z całym Świętych Obcowaniem,
:przez Chrystusa, sercem czystym
wielbić Cię będziemy, Panie: (bis)
2. Tu do naszych serc otwartych
Jezus rzuci Słowa dar.
Ono wiary nam przymnoży
i da poznać Chleba czar.
Ze Świeradem…
NA PRZYGOTOWANIE DARÓW
Już składamy nasze dary,
chleb i wino z czystych rąk;
one staną się ofiarą,
Ciałem i Chrystusa Krwią.
Ze Świeradem…
PO KOMUNII
2. Nakarmieni, Jezu Chryste,
darem Ciała i Twej Krwi
chcemy z Tobą sercem czystym
sławić Ojca, pieśnią czcić:
Ze Świeradem…
Niechaj wielbią Ojca Twego
nasze modły, pracy znój
i krzyż życia powszedniego,
wciąż dźwigany, bo on Twój:
Ze Świeradem…
NA ROZESŁANIE
1. Już posyłasz nas, o Panie,
wszak nas woła siostra, brat…,
więc idziemy z tym zadaniem:
sprawiedliwym czynić świat!
Tak jak z Benedyktem Świerad
hen w pogańskie poszli strony
:Tyś ich Duchem Świętym wspierał,
nie zostawił opuszczonych: (bis)
2. Gdy wrócimy już do siebie
i nastanie trudny czas,
nie zapomnisz nas w potrzebie,
podasz rękę, wzmocnisz nas!
Tak, jak z Benedyktem…

W STARODAWNYM KOŚCIÓŁKU
(pieśń przed obrazem ołtarzowym)

1. W starodawnym kościółku na skale,
ponad wstęgą Dunajcowych wód
Tyś, Maryjo, jest w nieustannej chwale,
czci tu Ciebie i sławi polski lud.
Tu przed Tobą pobożnie klękamy
tak jak Świerad ze swoim uczniem wraz.
Tobie hołdy synowskie składamy,
prosząc Cię: nie opuszczaj nas!

2. Trójca Święta królewską koronę
szczerozłotą na skronie wkłada Ci,
aby serca, miłością zjednoczone,
otoczyły Cię złotym wieńcem czci.
Tu przed Tobą…

3. Tak spełniają się słuszne Boże słowa,
które wyrzekł przed wieki Syn Twój:
„Kto uniża się, ten będzie królować”,
„Moją sługę czcią darzy Ojciec mój”.
Tu przed Tobą…

4. Nie opuszczaj wiernego sobie ludu,
gór sądeckich i tarnowskich pól,
zostań z nami wśród pracy i wśród trudów,
czuwaj przy nas, gdy radość i gdy ból.
Tu przed Tobą…

W TROPIU NA PUSTELNI

1. W Tropiu na pustelni żył Świerad święty,
dziś Patron przed Bogiem spośród nas wzięty.
Chwała, cześć Ci, Ziomku nasz drogi,
żeś wszedł w cichej pustelni progi.

2. Wsławiony cudami królujesz w niebie,
spracowane ręce wznosim do Ciebie:
Wejrzyj na nas z górnego nieba,
wyproś braciom dostatek chleba!

3. Lat żyznych urodzaj wyproś u Boga,
niech nasze domostwa omija trwoga.
O to, biedni, prosim ze łzami:
Boga jednaj dla nas modłami!

4. Dla duszy, dla ciała wyproś łask zdroje,
zsyłaj dary Boże na dzieci Twoje.
Rzewne modły wznosim do Ciebie:
wspieraj, wspieraj braci w potrzebie!

5. Wszakże ziemia polska Ciebie karmiła,
wiarę Chrystusową w serce wszczepiła,
Tyś ją głosił, przechodząc knieje,
W serca braci wlewał nadzieję.

6. Tropie ukochałeś, mieszkając z nami,
Dlatego nas wspierasz ciągle modłami.
Chwała, cześć Ci, Ziomku nasz drogi,
żeś wszedł w cichej pustelni progi.

7. Toć lud spieszy rok w rok, by uczcić skałę,
miejsce święte zwiedzić Bogu na chwałę,
w Tobie, Ziomku, zyskać Patrona,
w życiu, w śmierci dusz opiekuna.

8. Chwałę Bogu głośmy trzykroć Świętemu,
W Trójcy Przenajświętszej niepojętemu,
że nasz Patron z Bogiem króluje,
za swym ludem wciąż

Materiały przeniesione ze strony http://www.tropie.tarnow.opoka.org.pl

Pages: 1 2 3 4 5 6